Na de film moest iedereen zich naar de uitgang begeven en kalm blijven. De buitendeur bleef gesloten tot na de luchtaanval. De bioscoop had geen kelder om te schuilen.

De ravage op de hoek van de Leiestraat met de Onze-Lieve-Vrouwestraat was enorm na het bombardement van zondag 26 maart 1944. Verschillende huizen vielen als dominostenen tegen elkaar en stortten in.

In de Leiestraat 22-24 verwoestte een bominslag de Sarma, het eerste warenhuis in Kortrijk. In totaal vernielde het bombardement van 26 maart 1944 zeventien huizen in deze straat.

Een mooie trapgevel en ankers die het bouwjaar 1661 aanduiden. Wist je dat hier in de kelders ooit effectief een waterbron aanwezig was?

In oorlogstijd zijn de bruggen altijd een mikpunt. De Leiebrug en de brug aan de Broeltorens kregen al in 1940 de volle laag. Ze werden vervangen door noodbruggen.

De schrik sloeg hem om het hart toen de 21-jarige Honoré Verschoore op 21 juli 1944 ’s nachts de eerste bommen op Kortrijk hoorde inslaan. Hij zat gevangen in de Berg van Barmhartigheid.

Tijdens het bombardement van 21 juli 1944 werd vooral de noordzijde van de Onze-Lieve-Vrouwekerk zwaar toegetakeld. Ook de Gravenkapel liep schade op.

Je merkt het al in de bocht die de Onze-Lieve-Vrouwestraat maakt ter hoogte van de Konventstraat. Dit zijn allemaal nieuwe panden. In 1944 was de schade hier enorm.

Van het in 1906 ingehuldigde neogotische postgebouw aan de Graanmarkt bleef na het bombardement van 21 juli 1944 enkel nog de torenspits overeind.

‘De Grote Hallen, het pronkstuk van Kortrijk, zijn een knapperende vuurzee’, meldt een brandweercommandant.

‘Gij stondt gereed voor den Strijd, verzamelt eenige mannen rondom U, stichtet een deel van de ondergrondsche beweging en gaaft u ten beste.’

1944 was voor Kortrijk een rampjaar. Duizenden tonnen bommen kwamen neer op de stad met de bedoeling de Duitse doorvoer te dwarsbomen.

De enge ruimtes vertienvoudigden de kracht van de luchtverplaatsing. Het was een nachtmerrie voor de gevangenen.

Standbeeld verhuisd

De residentie van de paters jezuieten is een ruïne, de kerk een gloeiende toorts. Eeuwenoud beeldje blijft gespaard.